"မင္းမွာစိတ္အားကလဲြလို႕ ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခါ အဲဒီစိတ္အားကို
ခိုင္မာစြာနဲ႕ပဲ ဆက္လက္ဆုပ္ကုိင္ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္..."
. . .
အကယ္၍
မင္းအသိုင္း၀ိုင္းက တုန္လႈပ္ ေၿခာက္ၿခားၿပီး ဒါေတြဟာ မင္းေၾကာင့္လုိ႕
၀ိုင္း၀န္း အၿပစ္တင္ၾကတဲ့ အခါမင္းဟာ ေခါင္းေအးေအးနဲ႕ ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုရင္။
အကယ္၍
အားလံုးက မင္းကို မယံုသကၤာၿဖစ္လာတဲ့အခါ သူတို႕ကို နားလည္
ခြင့္လႊတ္ရင္းနဲ႕ မင္းကိုမင္း ယံုၾကည္မယ္ဆိုရင္။
အကယ္၍
ေစာင့္သင့္တဲ့ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ၿပီး အဲဒီအတြက္လည္း မေမာပန္းဘဲ ေနႏႈိင္မယ္ဆိုရင္။
ဒါမွမဟုတ္
မင္းရဲ႕အေၾကာင္း မတရားမုသားစကား ၾကားတဲ့အခါ မင္းကလည္း အလိမ္အညာ ေတြနဲ႕
ၿပန္မတုန္႕ၿပန္ဘူးဆိုရင္။
ဒါမွမဟုတ္
မင္းကိုလူတကာက ၀ိုင္းမုန္းတီတဲ့အခါ မင္းဟာအမုန္းေတြ ၿပန္မပြားဘူးဆိုရင္။
ၿပီးေတာ့
မင္းကိုယ္မင္း လူေတာ္တေယာက္ရယ္လို႕ မၿမင္ပဲ ပညာရွိစကားေတြကိုလည္း
မလြန္ဆန္ဘူးဆိုရင္။
အကယ္၍
စိတ္ကူးယဥ္ အိမ္မက္ေတြဟာ မင္းအေပၚ မလႊမ္းမိုးေစပဲ ေတြးေခၚႏိုင္မယ္ဆိုရင္။
အကယ္၍
ေအာင္ၿမင္မႈသုခနဲ႕ ဆံုးရႈံုးမႈဒုကၡေတြကို ၾကံဳေတြရတဲ့အခါ တူညီေသာ
ေလာကခံတရားပါးလားရယ္လို႕ ခံယူထားႏိႈင္မယ္ဆိုရင္။
အကယ္၍
မင္းရဲ႕ အမွန္စကားေတြကို လူလိမ္လူညစ္ေတြက လွည့္စားေၿပာင္းလဲၿပီး
မုသားအၿဖစ္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ ညစ္တဲ့အခါ မင္းဟာတည္ၿငိမ္စြာနဲ႕
နာၾကားႏုိင္မယ္ဆိုရင္။
ဒါမွမဟုတ္
မင္းဘ၀တစ္ခုလံုးကိုေပးၿပီး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၿဖည့္ဆည္းခဲ့ရတဲ့ အရာရာကို
ဖ်က္ဆီးခံလိုိက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အင္မတန္မွ ေသးငယ္လွတဲ့ တန္ဆာပလာအရာရာနဲ႕
ၿပန္လည္တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္။
အကယ္၍
မင္းႏုိင္ခဲ့သမွ်ေတြအားလံုးဟာ ေၾကြတလက္ ၾကက္တခုန္ပမာ တလည့္တခါတည္နဲ႕
ဆံုးရံႈးသြားခဲ့ရင္။
ၿပီးေတာ့
အစကေန ၿပန္စႏိုင္မယ္ဆိုရင္။
ၿပီးေတာ့တစ္ခါ
ဆိုးလွတဲ့ ကံၾကမၼာရယ္လို႕ ဘယ္ေသာအခါမွ ညည္းညဴမေနဘူးဆိုရင္။
အကယ္၍
သူမ်ားတကာလုပ္ၿပီးသြားလို႕ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ မင္းအလွည့္ေရာက္လာတဲ့အခါ
မင္းတေယာက္တည္းနဲ႕ပဲ အားနဲ႕မာန္နဲ႕ ဇြဲသတိၱရွိရွိ ဆက္ၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္။
အဲဒီလိုပဲ
မင္းမွာစိတ္အားကလဲြလို႕ ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခါ အဲဒီစိတ္အားကို
ခိုင္မာစြာနဲ႕ပဲ ဆက္လက္ဆုပ္ကုိင္ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္။
အကယ္၍
လူေတြနဲ႕ထိေတြ႕ ေၿပာဆိုဆက္ဆံတဲ့အခါ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ေစာင့္ထိန္း
ႏို္င္မယ္ဆိုရင္။
ဒါမွမဟုတ္
မင္းဧကရာဇ္ေတြနဲ႕ အတူလမ္းေလွ်ာက္ေနရေပမဲ့ မာန္မာနေသြမၾကြဘူးဆိုရင္။
အကယ္၍
ရန္သူကၿဖစ္ေစ မိတ္ေဆြကၿဖစ္ေစ မင္းကိုသိပ္ၿပီးနာက်ည္းေအာင္ မလုပ္ႏို္င္ရင္။
အကယ္၍
လူတုိင္းကိုတန္ဖိုးထားေလးစားရေပမယ့္ စြဲလမ္းမႈသံေယာဇဥ္ေတြ ထားမေနဘူးဆိုရင္။
အကယ္၍
တိုေတာင္းလွတဲ့ မပစ္ပယ္ႏို္င္တဲ့ တမိနစ္အတြင္းမွာ အဓိပၸါယ္ရွိလွတဲ့
စကၠန္႕ေၿခာက္ဆယ္အၿဖစ္ အသံုးခ်ႏို္င္မယ္ဆိုရင္။
ငါ့သားေရ…
မင္းဟာအရာရာရွိတဲ့ အရာရာၿဖစ္တဲ့ ကမၻာၾကီးကို ဆုပ္ကုိင္လို႕ အရာရာဘာမဆို
မင္းစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၿပီေပါ့။ အဲဒီေတာ့ မင္းဟာလည္း
ေယာက်ာၤးေကာင္းတစ္ေယာက္ေပါ့။”
(ေမေမ ေဒၚေဆာင္ဆန္းစုၾကည္၏ စာသားမ်ားကိုခံစားမႈျဖင့္
ျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္)
:minemine
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
If
If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:
If you can dream -- and not make dreams your master;
If you can think -- and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools;
If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: "Hold on!"
If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings -- nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run --
Yours is the Earth and everything that's in it,
And -- which is more -- you'll be a Man, my son!
:minemine
