ေမ်ာ္လင့္ျခင္းမဲ့ ...ဝုိင္

အျပင္းစား ဝုိင္တစ္ခ်ဳိ႕
ငါေမာ့လုိက္ေတာ့
ထြက္က်လာတာ က
ဆင့္ကဲအမုန္းေတြ
ဇင္ေယာ္ေတာင္မ်က္ခုံးေလးက
ေလအဟုန္မွာစီးလုိ
အၾကည့္တစ္ခ်က္က
ရင္းခ်င္းအပ္၊ ရင္ျခင္းဆက္ပမာ
ေကာ့စင္းေနတဲ့ႏွာတံတစ္ခ်ဳိ႕
ငါၾကည္မဝခဲ့ဘူး မိန္ကေလး
ျပီးဆုံးခဲ့တဲ့အတိတ္
ငါထပ္ျပီးငါမလြမ္းခ်င္သလုိ ၊ ငါ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႕
စြတ္စုိခြင့္မျပဳနုိင္ေတာ့ဘူ
ေဝးကြာေနရတဲ့အျဖစ္မ်ဳိး
ငါထပ္မပုိင္ဆုိင္ခ်င္ဘူး
ေလႏွင္ရာေျပးတဲ့ငါ့အေတြးကမၻာ
ဝုိင္ေသာက္ျပီး
လြမ္းခ်င္တုိင္လြမ္းမယ္
ေမွ်ားခ်င္တုိင္းေမွ်ားမယ္
အဲဒါငါ့ကိစၥပါကြာ။

ေက်ား ပုိက္သူ

တစ္ေန႕စာအလႊဲေတြ
ခုတ္ေမာင္းလာတဲ့
ရထားတစ္စီးလုိ
ငါဆုိတဲ့ ေကာင္ က
ဒဏ္ရာအျပည့္နဲ႔
ေဝဒနာအထုပ္
ေက်ားပုိးလုိသယ္လာခဲ့တယ္
ေလာကဓံရယ္
အျဖစ္မွန္ကုိ မင္း မသိခ်င္ေနပါ
ဒါေပမဲ့
မ်က္ကြယ္မျပဳလုိက္ပါနဲ႔ဟာ
ဓားသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္ဆုိရင္ေတာင္
ငါ့ရင္နဲ႔ ႏွလုံးသားကုိ ခုတ္ထစ္သြားပါေစ
ျမိန္ဆက္စြာ စားသုံးေနခဲ့ခ်င္တာ ငါပါ။

စိတ္ကူးဆက္သူ

တစ္စုံ တစ္ခုကုိ
ၾကားလုိက္မိသလုိ
ႏွလုံးသားကခံစားမိ၏။

သစ္ရြက္လႈပ္တုိင္း
ရင္ခုန္တတ္တဲ့အရြယ္လည္း
မဟုတ္ေတာ့သလုိ
ၾကားဟိန္းသံၾကားလုိ႔လဲ
ရင္မတုန္တတ္တဲ့အရြယ္

ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲကြယ္

ငါ့ႏွလုံးသားမွာ
တစ္စုံ တစ္ခုဟာ
ဝင္ေရာက္ ကပ္ျငိ
ေနမိျပီ ေကာင္မေလးရယ္။

ျမဳိ႕ေလး သုိ႕ လြမ္းဆြတ္ျခင္း

လြမ္းတယ္
အျဖဴေရာင္အတိျပီးတဲ့
ဟုိ အေဝးဆီက ျမဳိ႕ေလးေပါ့။

ငါ့အိမ္မက္ေတြကုိေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့
ေျမနီလမ္းေလးရယ္......
ရူးသြပ္မႈေတြကုိ ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့
ေတာင္တန္းျပာရယ္
ေအးစက္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့
ေဆာင္းညေလးထဲက
ေႏြးေထြးတဲႏႈတ္ခမ္းေလးရယ္
ဝုိးတဝါးေဆာင္းမနက္ခင္းထဲက
ငါ့ကုိရင္ခုန္ေစတတ္ခဲ့တဲ့
မ်က္ဝန္းေလးရယ္
အသဲကြဲျပီး ငါငုိေၾကြးခဲ့ရတဲ့ခ်ိန္
ျငိမ္သက္စြာအေဖာ္ျပဳေပးခဲ့တဲ့
ျမက္ခင္းစိမ္းေလးရယ္
ငါ့ရဲ႕ဂီတသံကုိ တိတ္တိတ္ေလးနားဆင္ေပးခဲ့တဲ့
လေရာင္ေအာက္က ေရလႈိင္းေလေတြရယ္
အိမ္မက္အသစ္ေတြကုိ
အတူထုဆစ္ခဲ့ၾကတဲ့
ငါ့ရဲ႕
အျဖဴေရာင္သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္
လြမ္းတယ္။

ကပ္ ျငိ ေနတဲ့ နင္

နင့္ရဲ႕အသံလႈိင္းေတြက
ငါ့ရင္မွာ ကပ္ျငိိတယ္။

နင့္ရဲ႕စည္းရုံးမႈ႕ေတြက
ငါ့ရင္မွာ ကပ္ျငိတယ္။

နင့္ရဲ႕ပုံရိပ္လႊာတုိင္းနဲ႕
ေျခသံေတြလဲ
ငါ့ရင္မွာ ကပ္ျငိ တယ္။

နင့္ရဲ႕စူးရုတဲ့ျမည္ဟီးသံေတြ
ငါ့နားစည္ထဲကုိက်ည္တစ္ေတာင့္ျပစ္ရုိက္လုိက္သလုိ
ေလရဲ႕လွ်င္ျမန္မႈ႕အတုိင္း
လုိက္လာေလရဲ႕

သြားစမ္းကြာ

ေတာက္
ရက္စက္တဲ့မုန္တုိင္း
ငါမသိပဲ ငါ့ရဲ႕နံနက္ခင္းေတးသြားေတြအလွေတြကုိ
ရုိက္ခ်ဳိးခဲ့တယ္။

ေလျပင္းေတြလာေျခြမွ႔ေတာ့
ေသမင္းတစ္ႏွယ္ဆီေရာက္ခဲ့ျပီေပါ့
နင့္ရဲ႕လက္သုံးေတာ္စြဲစကားေလး
ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆုံၾကမတဲ့။

နဖူးစာကရြာလည္တာလား
မင္းကပဲရြာလည္ေနတာမ်ားလား " မိန္းကေလး "
ဒါမွမဟုတ္
ငါကပဲရြာလည္တာလား
အေျဖကုိ ငါမသိခဲ့။

တစ္ခ်ဳိ႕ကိစၥေတြ
ငါမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္
အဲဒီပေဟဠိေတြေၾကာင့္ပဲ

နင့္ကုိ ငါ မုန္းတယ္

ဒါေပမဲ့ နင္ ဆုိတဲ့ နင္ကေတာ့
ငါ့ရင္မွာ ကပ္ျငိ ေနတုန္းပဲ ။

အဆိပ္သင့္ " ည "

ဒဏ္ရာရေတးတစ္ပုဒ္ကုိ
ညည္းရင္းနဲ႔ MARCH မွာ
ငါ့ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမဲ့မုိးတိမ္ေတြ
ရြာသြန္းခဲ့တယ္။

ၾကက္မ တြန္လုိ႔မုိးမလင္းေပမဲ့
ငါ့အတြက္ေတာ့
အဲ့ဒီညေတြအတြက္ေျပာင္းျပန္အခ်ဳိးက်ေနခဲတယ္။

ေမွာင္မုိက္တဲ့ညတစ္စုံလုိ
လေရာင္လဲကင္းမဲ့ေနခဲ့လုိ႔အဆိပ္သင့္
ကေလးတစ္ေယာက္လုိ
ငုိေၾကြးဟစ္ေအာ္ခဲ့ရတဲ့ ည တစ္ ည ေပါ့
ဒါေပမဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္လုိ
တမ္းတဖုိ႔လဲမျဖစ္နဳိင္ေတာ့ဘူးေလ။

လေရာင္မရွိေပမဲ့
ၾကယ္ေလးေတြကုိအေဖာ္ျပဳ
ငါ့ သမို္င္ ငါ ေရး
ငါ့ ျမင္း ငါစုိင္း
ပဲေပါ့
ဘာေတြလြမ္းေမားရအုံးမွာလဲ ေကာင္မေလးရယ္။

" မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ငါ့ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရုိက္ခ်ဳိးတဲ့အနက္ေရာင္ ည " မိုင္းမိုင္

အၾကည့္

မင့္အၾကည္တစ္ခ်က္
သာမန္အၾကည့္မဟုတ္ခဲ့ဘူး
ေတာ္ဝင္မ်က္လုံးေတြနဲ႔
ေလစင္ရုိင္းေလးလုိ
မင္အၾကည့္ငါ့ရင္ကုိစြဲမက္ေစ၏။